بسیاری از اندیشمندان و بزرگان جهان با ادیان مختلف به دنبال سال ها پژوهش و تحقیق درباره امام حسین علیه السلام و فلسفه نهضت حسینی بر این عقیده اند که قیام آن حضرت، نشأت گرفته از یک نگاه الهی و انگیزه ای مقدس بوده و قابل ستایش و پر از درس ها و الگوهاست.
نظرات این بزرگان و اندیشمندان از این جهت که فارغ از نگاه دینی و یا تعصب مذهبی خاصی ابراز شده، نشان دهنده آن است که ارزش های عمیق عاشورا می تواند وجدان بشری را مخاطب قرار دهد و برای همه انسان ها آموزنده باشد و به همگرایی انسان ها – بر اساس فرهنگ الهی سرور و سالار شهیدان– کمک کند.
"مهاتما گاندی" رهبر استقلال هند می گوید: من زندگی امام حسین(ع)، آن شهید بزرگ اسلام را به دقّت خواندم و توجه کافی به صفحات کربلا نموده ام و بر من روشن است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد، بایستی از سرمشق امام حسین(ع) پیروی کند.
"آنتوان بارا" پژوهشگر مسیحی و نویسنده کتاب "حسین در اندیشه مسیحی می گوید: من در مورد زندگی و حرکت حسین(ع) بیشتر به بعد انقلابی شخصیت ایشان شیفته شده ام. آن حضرت در مرامنامه قیام خود اعلام می کند "من از روی هوسرانی و خوشگذرانی و برای افساد و ستمگری قیام نکرده ام بلکه قیام من برای اصلاح در امت جدم و برای امر به معروف و نهی از منکر و حرکت براساس سیره جد و پدرم است."
"بعد دیگر شخصیت امام حسین (ع) که مرا شیفته خود کرده، تواضع ایشان در کنار روح انقلابی است. این دو خصیصه نمی تواند در یک شخص جمع شود. تواضع از صفات و ویژگی های برگزیدگان خداست او در عین احساس عزت و آزادگی و سرافرازی در برابر دشمنان، تواضع خاص خود را دارد. این بعد عظیمی است که از ویژگی امام به شمار می رود."
"چارلز دیکنز" نویسنده معروف انگلیسی می گوید: اگر منظور امام حسین(ع) جنگ در راه خواسته های دنیایی بود، من نمی فهمیدم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند؟ پس عقل چنین حکم می کند که او فقط به خاطر اسلام، فداکاری خویش را انجام داد.
"توماس کارلایل" فیلسوف و مورخ انگلیسی معتقد است: بهترین درسی که از تراژدی کربلا می گیریم، این است که حسین(ع) و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند. آنها با عمل خود روشن کردند که تفوق عددی در جایی که حق با باطل روبرو می شود و پیروزی حسین(ع) با وجود اقلیتی که داشت، باعث شگفتی من است.
"ادوارد براون" مستشرق معروف انگلیسی می گوید: آیا قلبی پیدا می شود که وقتی درباره کربلا سخنی می شنود، محزون نگردد؟ حتی غیر مسلمانان نیز نمی توانند پاکی روحی را که در این جنگ اسلامی در تحت لوای آن انجام گرفت انکار کنند.
"واشنگتن ایروینگ" مورخ آمریکایی می گوید: برای امام حسین(ع) ممکن بود که زندگی خود را با تسلیم شدن نجات دهد ولی مسئولیت پیشوا و نهضت بخش اسلام اجازه نمی داد که او یزید را به عنوان خلیفه بشناسد. او خود را برای قبول هر ناراحتی و فشاری به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بنی امیه آماده ساخت. در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و در ریگ های تفتیده عربستان، روح حسین(ع) فناناپذیر است.
"توماس ماساریک" می گوید: گر چه کشیشان ما هم از ذکر مصائب مسیح مردم را متاثر می سازند، ولی آن شور و هیجانی که در پیروان حسین(ع) یافت می شود در پیروان مسیح یافت نخواهد شد و گویا سبب این باشد که مصائب مسیح در برابر مصائب حسین(ع) مانند پرکاهی است در مقابل یک کوه عظیم پیکر.
"موریس دو کبری" اندیشمند فرانسوی تاکید دارد: در مجالس عزاداری حسین(ع) گفته می شود که حسین(ع)، برای حفظ شرف و ناموس مردم و بزرگی مقام و مرتبه اسلام، از جان و مال و فرزند گذشت و زیر بار استعمار و ماجراجویی یزید نرفت. پس بیایید ما هم شیوه او را سرمشق قرار داده، از زیردستی استعمارگران خلاصی یابیم و مرگ با عزت را بر زندگی با ذلت ترجیح دهیم.
"ماربین آلمانی که یک خاورشناس است می گوید: حسین(ع) با قربانی کردن عزیزترین افراد خود و با اثبات مظلومیت و حقانیت خود، به دنیا درس فداکاری و جانبازی آموخت و نام اسلام و اسلامیان را در تاریخ ثبت و در عالم بلندآوازه ساخت. این سرباز رشید عالم اسلام به مردم دنیا نشان داد که ظلم و بیداد و ستمگری پایدار نیست و بنای ستم هر چه ظاهرا عظیم و استوار باشد، در برابر حق و حقیقت چون پرکاهی بر باد خواهد رفت.
"جرج جرداق" دانشمند و ادیب مسیحی معتقد است: وقتی یزید مردم را تشویق به قتل حسین(ع) و مامور به خونریزی می کرد، آنها می گفتند "چه مبلغی می دهی؟" اما یاران حسین(ع) به او می گفتند "ما با تو هستیم. اگر هفتاد بار هم کشته شویم، باز می خواهیم در رکابت جنگ کنیم و کشته شویم."
"گیبون" مورخ انگلیسی می گوید: با آنکه مدتی از واقعه کربلا گذشته و ما هم با صاحب واقعه هم وطن نیستیم، مع ذلک مشقّات و مشکلاتی که حضرت حسین(ع) تحمل کرده، احساسات سنگین دل ترین خواننده را برمی انگیزد، چندان که یک نوع عطوفت و مهربانی نسبت به آن حضرت در خود می یابد.
"سر پرسی سایکس" خاورشناس انگلیسی می گوید: حقیقتا آن شجاعت و دلاوری که این عده قلیل از خود بروز دادند، به درجه ای بوده است که در تمام این قرون متمادی هر کسی که آن را شنید، بی اختیار زبان به تحسین و آفرین گشود. این یک مشت مردم دلیر غیرتمند، نامی بلند غیرقابل زوال برای خود تا ابد باقی گذاشتند.
"تاملاس توندون" رئیس سابق کنگره ملی هندوستان چنین بیان می کند: این فداکاری های عالی از قبیل شهادت امام حسین(ع) سطح فکر بشریت را ارتقا بخشیده است و شایسته است که خاطره آن همیشه باقی بماند.
"محمدعلی جناح" قائد اعظم پاکستان می گوید: هیچ نمونه ای از شجاعت، بهتر از آنکه امام حسین(ع) از لحاظ فداکاری نشان داد در عالم پیدا نمی شود. به عقیده من تمام مسلمین باید از سرمشق این شهیدی که خود را در سرزمین عراق قربان کرد پیروی نمایند.
"لیاقت علی خان" اولین نخست وزیر پاکستان می گوید: این روز محرم، برای مسلمانان سراسر جهان معنی بزرگی دارد. در این روز، یکی از حزن آورترین و تراژدیک ترین وقایع اسلام اتفاق افتاد،شهادت حضرت امام حسین(ع) در عین حزن، نشانه فتح نهایی روح واقعی اسلامی بود، زیرا تسلیم کامل به اراده الهی به شمار می رفت. این درس به ما می آموزد که مشکلات و خطرها هرچه باشد، نبایستی ما پروا کنیم و از حق و عدالت منحرف شویم.
"عباس محمود عقّاد" نویسنده و ادیب مصری می گوید: جنبش حسین(ع)، یکی از بی نظیرترین جنبش های تاریخی است که تاکنون در زمینه دعوت های دینی یا نهضت های سیاسی پدیدار گشته است … دولت اموی پس از این جنبش، به قدر عمر یک انسان طبیعی دوام نکرد و از شهادت حسین(ع) تا انقراض آنان بیش از شصت و اندی سال نگذشت.
فردا بیست و چهارم تیرماه مصادف با سوم شعبان سالروز ولادت با سعادت امام حسین(ع) بر عاشقان و ارادتمندان آن حضرت مبارک باد.
برگرفته از پایگاه اینترنتی حوزه.نت